BLOEMEN > en toen een BORD
Nu, twee jaar geleden: ik had net, samen met Kim, getekend voor mijn huidige woning en was terug op weg naar Arnhem.
In De Steeg kocht ik een voortreffelijk boeket bloemen, tja ... een echte goede gelegenheid toch?
De plek van haar samenstelling was eens de plaats waar het bureau van mijn vader stond: links de 'oliestook' aubergine-kleurig met van die ruitjes gemaakt van dat rare spul, dat niet verbrandde.
Daar, meer naar rechts achter dat bureau vandaan had hij, mijn Papa, soms even tijd voor mij. Ik wist dat ik daar niet zomaar naar binnen mocht ... eigenlijk voelde ik twee jaar geleden een gelijk soort van spanning: dat ik er niet mocht zijn.
Ik had hier immers niets te zoeken, het was hun plek, met al dat deco-geur en kleur-geweld was dat onmiskenbaar.
Heel anders dan bij Leendert van den Beukel destijds, de makelaar - mijn bezoekje in de zeventiger jaren!
> toen ik daar eenmaal binnen was, merkte ik, dat ik op een missie was - een echt gekozen aanwezigheid met het doel deze plek eens grondig te onderzoeken - wat was er nog van over, van al die spannende verhalen en herinneringen?
Weinig trof ik er aan!
Nu, twee jaar geleden: komen de herinneringen als in een diffuus bewustzijn, flarden van onsamenhangende strofen beeld.
Nu was het geheel anders - geen doelbewuste aanwezigheid - slechts een impuls-stop met 'n schokkende verwondering toen zij, de eigenaresse met een oud reclamebord van het A.V.B kwam aanzetten; in de tuin gevonden.
De bloemen heb ik nog als foto, het bord als basis om waardevolle herinneringen te vangen en ervan te genieten.
ciao winston
Geen opmerkingen:
Een reactie posten